Hans: 40 jaar Spirotech en nog niet klaar
Hans Ehrismann (1961) bevindt zich in de slotfase van zijn werkzame leven. Er zijn mensen die op zijn leeftijd de maanden aftellen tot hun pensioen. Maar Hans hoort daar niet bij. Hij fietst nog steeds met net zo veel energie en plezier naar zijn werk als toen hij als twintiger net bij Spirotech begon.
Op jongere leeftijd stond Hans graag aan de bar. Nu geldt dat voor wel meer mensen die bij ons werken, maar er is een belangrijk verschil: Hans stond áchter de bar. “Ik werkte bij De Gouden Kegel op de Markt en Partycentrum De Molen aan de Molenstraat in Helmond. Dat heb ik lang gedaan. Ik heb ook best veel baantjes gehad toen ik in de eerste helft van mijn twintigersjaren zat. Sjouwen bij een verhuisbedrijf, bouwmarkten inrichten, taxi rijden, werken bij een slachterij… Ik was een beetje zoekende en wist niet zo goed wat ik wilde doen. De banen lagen toen ook niet voor het oprapen en je moest best blij zijn als je ergens kón werken. We hebben het over half jaren tachtig, hè. Nederland zat in een recessie en er was best veel werkloosheid.”
Hans en de hand van God
In de zomer van 1986 waren er twee historische momenten. Diego Maradona maakte zijn befaamde Hand van God-doelpunt en zijn leeftijdsgenoot Hans – toen 25 – kwam bij Spirotech in dienst. “In het begin werkte ik op de productieafdeling van de Spirobuis. Dat was de basis van het succes van Spirotech en toen nog ons absolute hoofdproduct. Al redelijk snel kreeg ik een aansturende rol en werd ik assistent-voorman en vervolgens assistent-productieleider. In de jaren daarna veranderde ik nog verschillende keren van functie. Dat hield het lekker gevarieerd.”
Sinds 2021 is de Helmonder manager operationele ondersteuning. “In die rol zorg ik dat de productie zo gestroomlijnd mogelijk verloopt. Ik maak werkinstructies voor collega’s en voer verbeteringen door als ik ervan overtuigd ben dat die het werk beter en makkelijker maken. Daarbij kan ik natuurlijk terugvallen op mijn ervaring. Ik loop hier al zo’n veertig jaar rond en ben bij de productie van bijna alle producten wel betrokken geweest. Dan weet je wel waar je over praat.”
Veel veranderde, maar lang niet alles
Het zal je niet verbazen: tussen Hans’ beginjaren bij ons bedrijf en nu veranderde er best wel het een en ander, ook bij Spirotech. We kregen met Spirotherm voet aan Amerikaanse grond, breidden uit in andere landen, onze productcatalogus werd een stuk dikker en we werden marktleider in onze branche. “Toen ik begon, werkten we hier met zo’n twintig mensen, tegenover ruim driehonderd nu, na de integratie van EDER in 2021”, blikt Hans terug. “De processen waren veel eenvoudiger. Er is veel veranderd.“
Tegelijk is er veel hetzelfde gebleven, meent Hans. “Je voelt nog steeds dat het een echt familiebedrijf is, de derde generatie intussen. De sfeer binnen Spirotech is heel betrokken en ook wel informeel. De familie voelt nog steeds veel verantwoordelijk voor het bedrijf en hecht aan de huidige locatie. Ze hadden ook een keer kunnen zeggen: ‘We verkopen de boel en pakken onze winst.’ Dat is nooit gebeurd. Vroeger zag je wel dat de medewerkers over het algemeen wat honkvaster waren dan nu, maar dat is de maatschappij. Je ziet het overal dat mensen sneller van baan veranderen dan vroeger. Toch is het verloop hier behoorlijk laag.”
Groen gras
Hans heeft nooit serieus overwogen om te switchen. “Natuurlijk heb ik er weleens over gedacht, maar niet meer dan dat. Weet je, ik heb hier altijd voldoende ruimte gehad om me te ontplooien. Altijd ben ik met veel plezier naar mijn werk gegaan. De arbeidsvoorwaarden hier zijn hartstikke goed, ik heb een goede band met mijn collega’s en we doen af en toe leuke dingen buiten werk.”
Hij vervolgt: “Ze zeggen vaak dat het gras ergens anders groener is, maar daar ben ik niet zo van overtuigd. Het gras is hier nog steeds behoorlijk groen.” Hans kan het weten; in zijn jongere jaren stond hij als MULO-speler op bijna alle voetbalvelden in de regio. Hij noemt nóg een pluspunt: “Ik kan elke dag op de fiets naar mijn werk, dat is toch ook een mooi voordeel. Ik zeg dit niet om reclame te maken, maar omdat het zo is. Ik kan echt iedereen met interesse in deze branche aanraden hier te komen werken.”
Als je ergens zo goed op je plek zit, kan het zomaar gebeuren dat je de veertig jaar voor dezelfde baas volmaakt. En dat je daar je pensioen haalt. Al is Hans daar nog niet zo mee bezig. “Ik ben hier nog niet klaar. Wel ben ik mijn taken aan het overdragen op de volgende generatie en leg ik processen vast, maar dat deed ik al langer. En ik doe het een klein beetje rustiger aan dan vroeger. Wanneer het werk het toelaat, probeer ik de woensdag vrij te nemen. Kan ik alvast een beetje wennen aan het idee.”
Terug achter de bar
En wat hij na zijn pensioen in 2027 gaat doen? Hans bekijkt het – waarschijnlijk anders dan de klanten die hij in zijn jongere jaren in het café van bier voorzag – nuchter. “Ik moet het eerst allemaal nog maar in goede gezondheid zien te halen, hè. En daarna zie ik wel. De wereld rond reizen zie ik niet gebeuren. Sowieso moet mijn vijf jaar jongere vrouw nog wat langer doorwerken en daarnaast heeft ze snel heimwee. Maar maak je om mij geen zorgen. Ik hoop binnenkort voor het eerst opa te worden en heb genoeg liefhebberijen. Ik ben actief in het bestuur van onze VvE en ik werk sinds kort vrijwillig bij het wijkhuis in mijn wijk, Brandevoort. Wie weet ga ik er ooit nog achter de bar staan.” Dat zou het cirkeltje keurig rond maken.