Toen Jennifer Gruijters op elfjarige leeftijd in Helmond kwam wonen, verstond ze sommige locals nog niet voor de helft. Nu spreekt ze moeiteloos de taal van haar collega’s en klanten. Ze vindt haar baan als Customer Service Representative zó leuk, dat ze zelfs op maandagochtenden opgewekt naar haar werk gaat. En als ze dan ook nog een digitaal bloemetje krijgt, kan haar dag helemáál niet meer stuk.
Jennifer (1984) werd geboren en groeide op in Blomberg. Een oud stadje in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen met glooiende heuvels, uitgestrekte landerijen en goudkleurige korenvelden die zó uit Stings melancholische chanson Fields of Gold lijken te komen. “Het was een hele mooie, beschermde omgeving. Mijn vader was op de militaire luchtmachtbasis in de buurt gestationeerd”, vertelt Jennifer. “Maar de basis werd opgeheven en ons gezin ging naar Nederland. Naar Helmond, om precies te zijn.”
Jennifers verwachtingen van wonen in Nederland waren iets anders dan haar gedachten daarover. “Ik dacht: mooi, dan kan ik lekker Nederlands praten. Dat viel nog een beetje tegen. We woonden in de Rijpelberg. Soms kwam ik bij een vriendinnetje thuis van wie de ouders zó plat Helmonds praatten, dat ik er geen woord van begreep. ‘Wat is dat meisje toch stil’, zeiden ze toen ik weg was. Ja, omdat ik het niet verstond”, lacht ze.
Sinds 2005 woont Jennifer in Brandevoort. Intussen is ze getrouwd en heeft ze een zoon van twaalf. “Ik kan wel zeggen dat ik aardig geaard ben in Helmond. Na mijn middelbare school heb ik SPW gestudeerd en ik ben vier jaar basissschooljuf geweest. Ik vond het wel leuk, maar om verder te gaan moest ik de Pabo doen en dat was op dat moment geen optie. In plaats daarvan ben ik in de energiebranche gaan werken, bij verschillende kantoren in Den Bosch.”
Na een tijdje was Jennifer wel een beetje klaar met de dagelijkse retourtjes naar de provinciehoofdstad. “Ik zocht iets in de buurt, en kwam in 2019 een tijdelijke vacature bij Spirotech tegen. Mijn eerste indruk toen ik op gesprek kwam, was heel positief. Veel groen voor de deur, maar ook in de spreekkamer voelde het goed. We hadden een leuk gesprek. Daarna reed ik meteen door naar mijn werk in Den Bosch. Ik belde mijn partner om mijn enthousiasme te delen. Dat gesprek moest ik snel afkappen, want ik kreeg een telefoontje: een 0492-nummer. Spirotech! Ze hoefden niet lang na te denken en wilden me graag aannemen!”
Jennifer kan zich haar eerste werkweek nog goed herinneren. “Iedereen was enthousiast en vriendelijk. Ik maakte op mijn eerste dag een voorstelronde en sprak veel mensen. Ik leg makkelijk contact, dat scheelt denk ik wel. Maar ook als je wat minder spraakzaam bent, kun je hier prima passen. Het viel me meteen op dat veel mensen al lang bij het bedrijf werkten. Verder vond ik het leuk dat ik een dagje mocht meedraaien op de productie. Dan krijg je echt een gevoel bij de dingen die Spirotech maakt én je leert collega’s kennen die je anders misschien maar nauwelijks zou kennen. Mijn start bij Spirotech beviel me hartstikke goed, en dat was gelukkig wederzijds. Ik kreeg al snel een vast contract!” Dat ging dus een stuk sneller dan acclimatiseren in Helmond in 1994.
Tijdens haar werkuren geeft de sociaal (v)aardige Jennifer haar stembanden weinig rust. “Als klantenservicemedewerker krijg ik op een dag heel wat telefoontjes. Van klanten, maar ook mijn salescollega’s bellen vaak met vragen. Ook per mail komen er veel vragen binnen. Over de beschikbaarheid van artikelen, advies over de juiste specificaties en levertijden bijvoorbeeld. De meeste vragen kan ik snel beantwoorden. En anders is een hulplijn nooit ver weg. Soms zijn er ook klachten. Die lossen we altijd netjes op. Uiteindelijk zorgen we linksom of rechtsom dat de klant tevreden is.”
Gevraagd naar het leukste van haar werk, heeft Jennifer weinig bedenktijd nodig. “Mijn collega’s. Ik vind ze allemaal even leuk, aardig, gezellig en zelfs lief. Niet alleen mijn directe collega’s, maar ook de mensen van bijvoorbeeld sales, finance en de productie. Ook met klanten heb ik heel leuk contact! Het zijn vaak dezelfde mensen die bellen. Ik vind het heel fijn als ik een klant helemaal tevreden kan stellen. De waardering geeft me voldoening. Pas nog mailde een klant een plaatje van een mooie bos bloemen naar mij en een salescollega. ‘Super bedankt’, stond eronder. Hartstikke gaaf toch! Leuker dan een échte bos bloemen. Die verwelken, een digitaal kaartje niet.”
Jennifer zit ook in de personeelsvereniging. Al dat georganiseer kost ook wel wat tijd, want bij Spirotech is er ieder kwartaal wel iets leuks. “In november gaan we met de hele club naar Inspiration Point in Valkenswaard.” Ook zijn er door het jaar heen met enige regelmaat borrels, barbecues, escape room-bezoeken en zelfs curlingavonden. Een leukere manier om met je collega’s de vloer aan te vegen is er waarschijnlijk niet.
Je leest het: Jennifer is helemaal blij bij Spirotech. Alsof ze onder werktijd nog niet genoeg sociaal contact heeft, zoekt ze ook in haar vrije tijd graag andere mensen op. “Ik geniet ervan om vrienden en familie uit te nodigen in ons nieuwe huis. Lekker voor ze koken, maar ook borrelen en wijntjes drinken.” Al heeft Jennifer dat laatste helemaal niet nodig om gezellig en spraakzaam te zijn. Bel maar eens met de klantenservice van Spirotech, dan ontdek je dat vanzelf.